Gözen Ailesi

Gönderen Burhanettin GÖZEN on 16 Ekim 2009

Bir kış günü köyden Ortaca’ya gelmiştik; eve girer girmez, babam dışarı çıktı ve odun kırmaya başladı. Bir süre sonra kırdığı odunları yenicek kurduğu sobaya bir güzel döşedi. Çıra ile bir güzel de yaktı. Sobanın yanmasını beklerken, mutfağa annemin yanına gitti. Ben de sobanın olduğu odada uyumuş rolü yapmıştım. Kısa bir süre sonra babam sobayı kontrole geldi. Sobanın üstünden bir baktı, dişlerini gıcırdatarak:” TU ANNANI… KAHBE SOBASI” diyerek yeniden çıra ile yaktı. Aynı oyun, mutfağa yine annemin gitti yine. Ben olacakları saklı halde beklerken babam yine kontrole geldi. Yine sobanın üstünden üstünden bakar bakmaz:”BU ANNASINI KARISINI ….. SOBASI ,NE … YEMEGE YANMIYOR ACABA) deyince ben kahkaya basıp rolden vazgeçtim. Hata imis. Babam bunu görünce bir de bana bozuk attı(Hüseyin).

Kategoriler: Bizden Hikayeler, Hüseyin Öztan'ın Hikayeleri
Etiketler: Hüseyin, soba, tutuşma, Veli