Düşmeden Yaygara
Burhanettin GÖZEN | 10 Eylül 2009
Ali Abim, Serife, annem ve ben(Suphi) ovaya gidiyoruz. Annem bizim yaramaz esegimiz “Koca Eseg”in sirtinda, biz yaya yürüyoruz. Köyden ciktik. Köy ile Catal Yol arasindayiz. Neden oldugunu bilmiyorum ama; esek herhangi bir sebepten dolayi ürktü. Kalgidi, zipladi havaya. Annem de düsecegini anladi. Daha düsmeden, esegin sirtinda iken basti yaygarayi. “OFFF! ÖLÜYORUMMMMM ANAM! YETISIN GARIII!”
